Reportages
Op 7 oktober 2017 was het vijf jaar geleden dat Ivo Michiels overleed. Lars Bernaerts en Sigrid Bouset vroegen aan acht auteurs en aan zijn echtgenote om hun geliefde auteur sprekend in leven te houden.
Op zondag 8 oktober om 11 u. werd dit huldenummer van DW B ...
Houd jij dit maar uit elkaar?
Vlinders waren gevonden
op het vliegveld. Slapen
tussen de pagina???s, houden
attent, houden bij elkaar
de wacht. Wachten
tot ik in hun gezelschap
op hetzelfde vliegveld
wederkeer. Keert het
vliegveld bij de vlinders
weer? Als de vlinders
gaat het vliegveld
in koppels rond. Houdt
het vliegveld mij attent? Slaapt
het tussen de pagina???s? Is
mij wel duidelijk welk
van de vliegvelden de vingers
niet laat slapen? Is het
met zijn deelgenoot
van opheffing en vertrek
als vlinder met vlinder
verbonden? De vlinders,
niet vluchtig, constant ???
maar treft dat? Willen
de vliegvelden scheiden? Wil
ik scheiden van de
pagina???s? Blijven
de pagina???s en ik
voldoende bij el-
kaar? Zijn
pagina???s en ik
attent genoeg
voor elkaar? Zijn
wij nog wel eens ooit
een belastingvrije ruimte,
om in te zwerven, mee
genomen? Te veel
wordt gewild
in het wachten:
waarom houden
vlinders die innig
met elkaar verbonden
(moeten) blijven
(gefabriceerd)
twee pagina???s, met el-
kaar verbonden, nuf-
fig uit elkaar? Houden
de vlinders de pagina???s
en mij ook uit el-
kaar? Houden de vlinders
mij en het vliegveld
uit el-
kaar? Houden de vliegvelden,
beide, mij geheel en al
uit elkaar, uit elkaar?
Hebben zij niet groot
gelijk,
zoals ze mij
aan elkaar vastleggen,
terwijl ik uit elkaar
gelegen overblijf, als
de pagina???s verdwijnen?
Het is de onlosmakelijk
oordelende richting: toen
had ik vlinders gekocht,
later in de machine van
verlatinghe, kwamen me
de tranen in de ogen:
grasveld van vliegveld,
niet wat de grenzen
van het vliegveld te
buiten ging: in
smog, ik roemde
in de tranen de-
zelfde walm,
verwachting
van het verlatene, als
onafscheidelijkheid van
de afwezigheid, was niet eens
vlinder, niet eens
vlinderpaar, was
maar het vlinderpaar
ik, zelfs
op schijfje
goudkleurig
metaal, kon ik
mijn bestaan
buiten het vlinderpaar
met vlinderpaar in
verdwijnen
slechts bevestigen. Om
mij tot het vermogen
van vlinder
te
veroordelen, veranderden bazen van
vliegveld van vliegveld, toen ik
de volgende keer hetzelfde
doel nam, kwam
ik
niet bij de
hallen van
het vlinderpaar
weerom: toch
maar weer
naar diezelfde
pagina
terug, ze schuift
met de vlinders door
de bewegingen van
mijn richtende ogen,
vingers
heen, ogen
en handen,
in de verdubbeling:
bestonden? Keren
zich
binnen-
ste-
buiten in
hard-
nekkigheid
van de vlinder met vlin-
der op
een schijfje
dat
ik
weg vlinderen laat,
buiten het vliegveld,
krachtinspanning van
afwezigheid
die mogelijkheid
biedt
je buiten vlinders
te behouden: de vlinders zich
rondom bewegen,
elkaar
niet opgeven, zullen
ze niet opgeven, ik ze
in trein laat liggen, trein
zal niet de enige zijn, ik
niet de enige reiziger:
blijven,
de reizigers die de
vlinders
vinden
zullen zeker
zijn dat er
niet meer
vingers
dan
vlinders zijn, pagina???s
zullen zich aan
de aandacht niet
onttrekken, vingers
vonden de kostbaarheid van het
vinden ondervonden,
totdat de vlinders
besluiten dat zij het, trouw,
moeten zijn die
vinden, ondervinden, buiten
de
pagina???s in het verdubbelen van
dingen, weglopen in ruimte rond
vingers, elkaar het
vertederde vleugelslagje
zenden, wakker genoeg
om voor niemands eigendom
te hoeven
vrezen. Steeds:
was ik
een van de, zei
vlinder, was ik
bij hen
weg geweest, tot
vlinder, bij
smog
over
grasveld of pagi-
na, trouw
aan de
verwalming: slagjes
van vleugels
houden de slagjes van vleugels
tot het grasveld
van het verdwijnen
in elkaar.